هر عمامه به سری آیت الله نمیشود (2)
” آن قدر اسلام از این مقدسین روحانی نما ضربه خورده است ،
از هیچ قشر دیگر نخورده است . امام خمینی ره “
ما از این روحانی های با تفکر غربی زیاد داریم . چه میشود که هزاران شیعه مدافع ادمهایی این چینینی میشوند ، بر میگردد به اینکه دشمن برای ضربه زدن به روحانیت به حوزه علمیه به انقلاب به رهبری به نظام به سپاه به هر انچه داعیه اسلام دارد ، میگردد دنبال کسی که عوام بپسندند .کسیکه ایت الله باشد .کسیکه انقلابی باشد اما جاهل یا جاه طلب باشد ، انوقت تورش را برای او پهن کرده و سپس از طریق او عوام و حتی خواص جامعه را به دام می اندازد .هر برنامه دشمن که از دل مردم مدافع داشته باشد صدبرابر زدتر از بمب و لشگرکشی جواب میدهد .
جامعه ایران همیشه سوابق یک شخص برایش مهم است ظاهرش تفکرش ودشمن همین ملاکات را پیدا میکند و یک نفر را ساپورت مالی و جانی کرده از طریق مقبولیت او تیشه به ریشه مشروعیات ما میزند. و ان ادمک خیمه شب بازی انتخاب دشمن ، وسط راه هم بمیرد مهم نیست . بازیگر عوض میشود تا منفعت کارگردان حفظ شود. مثل قضیه فتنه 88 ، کسانی ابوموسی ها را روی کار کردند که اکنون انها حصر خانگی شدند و خودشان لس آنجلس ها میروند و کیف دنیا را میکنند .(گور پدر ابوموسی که زندانی شد) .
و تاریخ همیشه از این مقدس مئابان از این روحانیون درباری از این ابوموسی اشعری های سکه ای ، که دست پرورده و جیره خوار غرب اند، قربانی داده است وبه دست انها معاویه های زمان به تخت سلطنت نشسته و استخوان به گلوی امیر المونین ها شده است .چه کنیم که عده ای بفهمند قران بر نیزه ها که میرود قران نیست این علم های یزید به ظاهر اسلامی برای نابود کردن اسلام است .برای نابود کردن انسانیت است .
یک تاکتیک نظامی میگوید : با خودشان بر خودشان ضربه بزنید و این از صدهزار بمب هسته ای قوی تر کار آمدتر و سهل الوصول تر است … و ما دائما داریم بمباران فرهنگی و اعتقادی میشویم !ودر چنین هجمه ای ، تنها ضد تاکتیک ایجاد بصیرت برای خودمان و دیگران است .
یکی از این مقبول ها که با کمک مالی انگلیس تیشه به ریشه مشروعیات میزند ایت الله سید صادق حسینی شیرازی ست . چقدر او را میشناسید ؟
او در سال 1360 هجری در کربلا متولد شد در سن 10 سالگی طبق سنت خانوادگی ملبس به لباس روحانیت شد و ابتدا زیر نظر پدرش درس خواند و سپس وارد حوزه علمیه کربلا شد . سالها میگذرد تا اینکه او وارد قم شده و به فعالیتهای مذهبی و سیاسی خود ادامه میدهد . او مرجعیت دارد و کثیری مقلد او هستند . اما او چه ربطی به شبکه های ماهواره ای دارد ؟ ادامه دارد ..
بر روی مفاتیح دلم گرد و غبار است...
بسته است همه ی پنجره ها رو به نگاهم
چندی ست که گم گشته ی در نیمه ی راهم
حس می کنم آیینه ی من تیره و تار است
بر روی مفاتیح دلم گرد و غبار است
از بس که مناجات سحر را نسرودم
سجاده ی بارانی خود را نگشودم
پای سخن عشق دلم را ننشاندم
یعنی چه سحرها که ابو حمزه نخواندم
ای کاش کمی کم کنم این فاصله ها را
با خمسه عشر طی کنم این مرحله ها را
بر آن شده ام تا که صدایت کنم امشب
تا با غزلی عرض ارادت کنم امشب
ای زینت تسبیح و دعا زمزمه هایت
در حیرتم آخر بنویسم چه برایت
اعجاز کلام تو مزامیر صحیفه است
جوشیده زبور از دل قرآن به دعایت
در پرده عشاق تو یک گوشه نشسته است
صد حنجره داوود در آغوش صدایت
از بس که ملک دور و برت پر زده گشته است
“پیراهن افلاک پر از عطر عبایت”
تنها نه فقط آینه در وصف تو حیران
باشد حجرالاسود الکن به ثنایت
من کمتر از آنم که به پای تو بیفتم
عالم شده سجاده و افتاده به پایت
سید حمید رضا برقعی
خاموش شدن نور باطن با مشاجره و نزاع خانوادگی
مشاجره ها و نزاع ها، نور باطن را خاموش می کند. بسیاری از بی حالی ها و عدم نشاط ها به جهت مشاجرات است. کم منزلی داریم که در آن پرخاش و تندی نباشد. روزی چند تا پرخاش باشد، برکات می رود و دیگر چیزی نمی ماند. حتی اگر حق هم با تو بود، در امور شخصی و جزئی مشاجره نکن چون کدورت آور است.
مرحوم علامه محمد تقی جعفری از صاحب دلی که چشم باطنش باز بود نقل کرد: در موضوعی داشتم با همسرم بحث و مشاجره می کردم و گمان می کردم که حق با من است. ولی در واقع حق با او بود. ناگهان صورت باطنی غضبم را به من نشان دادند. بسیار کریه و زشت بود. آن صورت آمد به من نزدیک شد و در گوشم گفت: کثیف ساکت شو.
همین که متنبّه شدم، فورا دست همسرم را بوسیدم و عذر خواستم. او که از قضیه خبر نداشت متحیّر شد که چطور در وسط دعوا و مشاجره این کار را کردم.
استاد فاطمی نیا
ز هر چه غیر یار أستغفرالله...
روزه ی عام امساک از مفطرات است. روزه ی خاص امساک از صفات و اخلاق غیر الهی است. روزه ی خاص الخاص امساک از غیر خداست. ز هر چه غیر یار أستغفرالله…
شیعه تا به ملاقات خوبان خدا نرسیده روزه است. وقت ملاقات، عید فطر شیعه است که باید افطار کند.
مصباح الهدی/حاج اسماعیل دولابی رحمه الله